Uitzendbureau
HappyMedStudent

Onlangs ben ik twee weken op vakantie geweest in Sri Lanka en stond ik regelmatig in een zelf getimmerd hutje langs de weg een kokosnoot te drinken. Het land bleek naast een fantastisch vakantieland ook een ondernemend land te zijn en naar mijn mening een inspiratie voor beginnende ondernemers. Maar wat heeft die kokosnoot nou met ondernemen te maken?  Sri Lanka is een eiland in Zuidoost-Azië waar een groot deel van de bevolking nog steeds onder de armoedegrens leeft. De Sri Lankanen zijn uiterst vriendelijk en opvallend genoeg ook erg ondernemend. Dit moet natuurlijk ook wel in een land zonder sociale vangnetten of goede voorzieningen. Het is leerzaam om als ondernemer te observeren hoe deze mensen hun bestaan opbouwen. Hieronder deel ik 6 lessen die ik er leerde over ondernemen. De lokale ondernemer ergens in Sri Lanka, fijn dat de Tuk Tuk driver ons er even langs bracht! Iedereen kan ondernemen Zelfs in dit land, waar mensen met weinig middelen moeten rondkomen, lukt het om met slim ondernemen een bestaan op te bouwen. Ze beginnen met iets heel simpels: In zelf getimmerde hutjes langs de weg worden kokosnoten verkocht. De kokosnoten zijn de ideale dorstlesser voor onderweg en je haalt ze zo uit de boom of van de lokale markt.  Ook in Nederland is het heel gemakkelijk om een eigen bedrijfje te starten zonder grote investeringen. Tegenwoordig is je inschrijven als ZZP’er bij Kamer van Koophandel een fluitje van een cent. Je hoeft niet langs de weg te staan want je product of dienst via social media aanbieden is een effectieve en goedkope manier om jezelf kenbaar te maken.  Je product of dienst moet eenvoudig zijn  Neem de Tuk Tuk: nummer één transportmiddel in Sri Lanka. Als de bewoners wat meer gespaard hebben kunnen ze een Tuk Tuk aanschaffen en als driver werken. Maar waarom is dit zo succesvol? De Tuk Tuk is niet alleen goedkoop, maar ook super eenvoudig te repareren. Dit zorgt ervoor dat je investering en je onderhoudskosten laag zijn en je snel weer de weg op kunt wanneer je pech hebt. Ook in Nederland geldt dit: Wanneer je product of dienst te ingewikkeld is en de onderhoudskosten hoog zijn, is het veel moeilijker om er een goede en aanhoudende boterham uit te halen.  Je hebt niet alles in de hand Sri Lanka heeft onlangs te kampen gehad met een reeks terroristische aanslagen met vele doden tot gevolg. Dit heeft ertoe geleid dat er een stuk minder toeristen naar het prachtige eiland komen. Helaas is dit iets waar de lokale ondernemer niets aan kan doen. Gelukkig blijken de Sri Lankanen flexibele en positieve mensen. Zoals een lokale gids (en Tuk Tuk-driver) zei: ‘’It is no problem, because before the bombings we had nothing, and now we still have nothing’’. Deze uitspraak is even sneu als waar. Als je kosten laag zijn zul je minder hard geraakt zijn door een dip in de economie dan wanneer je hoge kosten hebt. En ook dit is een les: Blijf bescheiden in je kosten. Dit kan problemen voorkomen als het onverwacht even wat minder gaat in je bedrijf.  Vraag om referrals van je klanten De best bezochte restaurantjes waar ik heb gegeten, waren degene met een goede aanbeveling op sites als TripAdvisor. Kon je er ook echt lekkerder eten dan ergens anders? Niet per se en bij de één net wat beter dan bij de ander. De gemeenschappelijke deler echter was dat elk aanbevolen restaurantje waar ik kwam, vroeg om een goede recensie te schrijven. Dit is belangrijke en gratis marketing en kan door iedereen worden toegepast. Destroy excuses! En zo is het maar net. 'Upselling' Klanten weten niet altijd wat ze nodig hebben. Bij verschillende hotels werd er direct gevraagd of we er ook wilde dineren. De Tuk Tuk driver vertelde over een mooi zwemmeer in de buurt, liet een waanzinnige foto zien en vroeg of we er de volgende dag heen wilden. Dit is niet alleen lucratief, maar ook leuk en fijn voor je klant. Ga met je bestaande klanten in gesprek om na te gaan of je nog meer voor ze kunt betekenen.  Gebruik je netwerk Verhuur je een leuke Sri Lankaanse boomhut? Misschien kun je wel een kickback fee krijgen als je gasten naar een Safaripark verwijst. Andersom werkt dit ook, bied Tuk Tuk chauffeurs een bonus aan als ze gasten langs je restaurant brengen. De kans dat je een Tuk Tuk hebt in Nederland is natuurlijk klein, maar het kan wel enorm helpen als je nauwkeurig nagaat welke kennissen misschien een gelijke klantenkring hebben. Met behulp van een joint venture of een kickback fee kun je elkaar zo aan meer werk helpen. Wat vinden jullie van deze Sri Lankaanse ondernemende mentaliteit? We horen het graag in een reactie! Meer blogs en nieuws over MediMaat? Volg ons op instagram of Facebook. Heb je bijvoorbeeld de blog over muziek op de IC al gelezen? Klik hier om heb te openen.   Een succesverhaal van een Sri Lankaanse ondernemer De laatste dagen van de vakantie overnachtte ik in een prachtig hotel gerund door mijn nieuwe vriend Indika. Indika is een gepassioneerde Sri Lankaan met veel talent. Als kind opgevoed door zijn alleenstaande moeder hadden ze thuis niet veel. Ook was er geen geld om te studeren. Als schoonmaker in een hotel leerde hij de hotelwereld kennen en raakte hij geïnspireerd door architectuur. Hij bouwde zelf een prachtig huis met zijn gespaarde geld. Een toerist in het hotel, die nieuwsgierig was geworden door de gepassioneerde verhalen die Indika vertelde, kwam bij Indika eten en uitte zijn bewondering voor het huis. De toerist besluit Indika te helpen en biedt een kleine lening. Hiervan kan Indika een stuk grond kopen waarop hij zelf een hotel bouwt. Indika had ook een Kano waarmee je over de rivier kon varen, een hele leuke ervaring die je je gasten meegeeft! Inmiddels is hij 5 jaar verder, is het hotel gegroeid, heeft hij een thee winkel en is hij aan zijn tweede hotel bezig. En dit allemaal met in jezelf geloven, hard werken, zelfstudie en een beetje hulp. Ik vind het verhaal van de selfmade man Indika leerzaam en inspirerend. Daarbij was zijn hotel één van de mooiste en bijzonderste hotels waar ik ooit ben geweest. Alleen de foto’s op de site kunnen wat beter. Toch even kijken? Ga naar http://gingangalodge.com/.

“Op een wat grijze morgen bezocht ik mijn grootouders in Limburg. Hoewel mijn oma het thuis nog redelijk uithoudt woont mijn 96 jarige opa al sinds geruime tijd in een gesloten woongroep. Een van de verzorgende komt bezorgd naar mij toe en vertelt mij dat Opa de laatste tijd in zijn dromen weer in het concentratiekamp zit. Zou het kunnen dat de schreeuwende medebewoners in het huis waar hij in gevangen zit hem doen denken aan het concentratiekamp waar hij zover ik weet nooit in heeft gezeten? Sinds het grijs worden van zijn ogen lijkt toch echt alle kleur uit zijn leven, hoewel hij regelmatig nog trots vertelt dat hij gisteren 10 kilometer langs de maas is gelopen. Samenzweerderig zegt hij erbij dat Oma en de types in het tehuis er niets van mogen weten. Uiteraard laat ik hem geloven dat het inderdaad zo is, ook al duurt het meestal maar 3 stappen voor hij valt. Mijn oma gaat dagelijks langs om voor hem te zorgen, zoals ze dat eigenlijk al 70 jaar doet. Het verdriet in zijn grijze ogen als ze vertrekt heeft ertoe geleid dat Oma voortaan even boodschappen gaat doen om dan pas de volgende dag weer terug te komen. Het zijn de momenten dat ik alleen met hem ben als hij heldere momenten lijkt te hebben. Zo praat hij over het leven, maar vooral ook over de dood. Hij kijkt mij recht in mijn ogen aan, en vraagt: ‘zeg jong, ben ik al dood?' Slik, dit is toch niet helemaal de vraag waar je op zit te wachten. En eerlijk gezegd weet ik het antwoord ook niet. Is hij dood? Of leeft hij in een grijze tussenwereld waar we eigenlijk geen weet van hebben? Een wereld voor mensen waar alleen het lichaam nog geen afscheid heeft kunnen nemen. En de wereld blijkbaar ook niet van hem. Want zo lang we door gaan met verzorgen zal hij nog wel even door leven. Wellicht is de dementie wel een beschermfunctie van de hersenen, want waar wij nog even doorpraten over zijn vraag, drinkt hij weer rustig en onwetend zijn koffie.”